این موجودات سر به فلک کشیده‌ی سر به زیر…
سلام
امروز که از خونه بیرون زدم و چند قدمی توی «کوچه‌های بدون درخت شهرمون» قدم زدم تا به ماشینم برسم و راهی باغ زیتون بشم، با خودم فکر کردم که رویش گیاهان، بالأخص تبدیل شاخه خشک به برگ‌های سبز و تبدیل شکوفه‌های لطیف به میوه‌های درشت روی شاخه‌های درخت، یکی از مظاهر قدرت خداوند محسوب می‌شه و ما انسان‌ها چقدر راحت از کنار این معجزه‌ها می‌گذریم.
بعضی وقتا اینقدر درگیر روزمرگی زندگی می‌شیم که یادمون میره درخت‌ها، این موجودات سر به فلک کشیده‌ی سر به زیر، چقدر سخاوتمندانه و بی‌منّت، هر روز سال و هر لحظه‌ی صبح تا شب دارن برای ما زندگی می‌کنن و سرما و گرما رو به جون می‌خرن تا بهترین فرآورده‌ها رو برای ما آماده کنن و ما ازشون بهره‌مند بشیم. یادم افتاد که مدت‌ها پیش، دوستی بهم می‌گفت:
«سال‌هاست که در مزرعه و با درختان سر و کار دارم و جز خیر و نعمت و برکت، از این موجودات ندیده‌ام. درخت‌ها کنار ما زندگی می‌کنن و به شیوه‌های مختلف به ما منفعت می‌رسونن؛ هوای نفس کشیدن ما رو تامین می‌کنن؛ برامون سرسبزی و طراوت میارن؛ از ثمره و میوه‌شون برای خوراک استفاده می‌کنیم؛ خواص دارویی و درمانی برامون دارن؛ سایه‌شون سرپناهمونه توی آفتاب سوزان؛ ریشه‌شون استحکام خاکه؛ تنه‌شون از سیل جلوگیری می‌کنه و ده‌ها فایده دیگه. ولی ما یادمون میره که چقدر دوستان خوبی برامون هستن و با شکستن شاخه‌هاشون برای آتیش درست کردن یا یادگاری نوشتن روی ساقه‌هاشون یا بدرفتاری‌های دیگه، به این موجودات بی‌دفاع و پرسود، آسیب می‌زنیم.»
افرادی که دوست‌دار محیط زیست هستن، پیش از من درباره حفظ طبیعت و حراست از فضای سبز و درخت‌ها، فراوان نوشته‌ان و من نمی‌خوام تکرار مکررات بکنم. اما چیزی که می‌خوام بگم اینه که ای کاش ما بیشتر با طبیعت دوست باشیم و تصمیم بگیریم که باهاش صمیمی‌تر باشیم. فکر می‌کنم طبیعت دلش برای ما خیلی تنگ شده و دوست داره که وقتی در دامانش استراحت می‌کنیم، باهاش گپ بزنیم و بهش بگیم که دوستش داریم و می‌دونیم که چقدر برامون ارزشمنده.
و چقدر خوبه که به فرزندانمون هم سپاسگزار بودن از درختان و مهربان بودن با طبیعت رو یاد بدیم.
روز خوبی داشته باشید دوستان من.
آفرین.چقدر زیبا نوشتی. امیدوارم قلمه بزنی و رشد کنی و سایه کنی واسه بقیه
ممنون بانو. در کنار شما